Z bliska i daleka: Spartaqs na IV Konferencji Optoelektronicznej
Jeden obraz wart jest 1000 słów. Jednakże u progu gwałtownego rozwoju sztucznej inteligencji, od obrazu ważniejsza staje się czysta informacja, odpowiedź na pytanie, co zobaczyliśmy i co z tego wynika.
W 2017 r. kanadyjski strzelec wyborowy z Joint Task Force 2 zabił bojownika państwa islamskiego z odległości 3540 metrów. To nie lada wyczyn, uznany za nowy rekord świata. Poprzednio wynosił on 2815 metrów.
Żeby tego dokonać, kanadyjski snajper posłużył się karabinkiem McMillan TAC-50, którego producent formalnie gwarantuje celność do 1800 metrów. Pocisk leciał 10 sekund, aby osiągnąć swój cel z prędkością 1270 km/h, czyli szybciej niż Boeing 747. Nie było to możliwe bez odpowiedniego osprzętu optoelektronicznego, w który był wyposażony zarówno strzelec jak i jego obserwator.
Cywile mogą sprawdzić jakość sprzętu optoelektronicznego podczas tzw. długich obserwacji. Chodzi o to, żeby dostrzec z jak największej odległości np. szczyty Tatr, Alp czy też dym nad Etną. W sierpniu 2017 r. francuski turysta Marc Bret sfotografował górę Pic Gaspard w Alpach Delfinackich (Francja,.3881 m n.p.m.) z Pic de Finestrelles (Pireneje Wschodnie, Francja, 2.820 m n.p.m.) – to aż 443 km i tym samym ustanowił światowy rekord. Znowuż najdalszą obserwację Tatr z terenu Polski odnotowano w czerwcu 2018 r. Michał Skiba (Rzeszów) zrobił zdjęcie Łomnicy, Durnego Szczytu i Lodowego Szczytu właśnie z Salomina w gminie Gościeradów (Wyżyna Lubelska). To ok. 223 km.
Te osiągi są jednak niczym przy wyczynach Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Dzięki niemu astronomowie dostrzegli Ikara – niebieskiego nadolbrzyma, który znajduje się 9 miliardów lat świetlnych od naszego Układu Słonecznego. To 100 razy dalej niż kolejna gwiazda, którą jesteśmy w stanie badać. To najdalej położona gwiazda z dotychczas obserwowanych. Lecz gdy wkrótce teleskop Hubble’a zostanie zastąpiony przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, zapewne zobaczymy jeszcze dalsze obiekty astronomiczne. Nic dziwnego, że fotonika staje się kluczowym obszarem nauki i techniki.
Trendy na rynku
Żołnierze wojsk specjalnych oczekują sprzętu lekkiego, inteligentnego i wielofunkcyjnego. Chcieliby, żeby sprzęt optoelektroniczny działał w każdych warunkach oświetleniowych, był ergonomiczny i dopasowany do ich zadań: obserwować tak, by inni o tym nie wiedzieli. Nie można wykluczyć, że w niedalekiej przyszłości zdolności obserwacyjne człowieka zwiększą implanty. Człowiek przemieni się w cyborga. Na razie Wojsko Polskie czeka na ZISW Tytan: Indywidualny System Walki Żołnierza Przyszłości, który powstaje w PGZ SA pod kierunkiem PCO SA, głównego organizatora IV Konferencji Optoelektronicznej.
Składa się nań system umundurowania (ubiór bojowy, odzież termoaktywna, ochronniki stawów, sensory biomedyczne); system uzbrojenia (karabinek, karabinek-granatnik, pistolet, nóż-bagnet, granaty ręczne, amunicja); system c4 (radiostacja, komunikator, system zasilania, nawigacja, wyświetlacz nahełmowy, zestaw słuchawkowy);
system obserwacji i rozpoznania (celowniki, system kamer, noktowizor, system ostrzegawczo-identyfikujący); wreszcie system ochrony jak kamizelka kuloodporna (różne konfiguracje), hełm modułowy, maska przeciwgazowa oraz system przenoszenia: zintegrowany z podsystemem ochrony: kieszenie i zasobniki na amunicję i wyposażenie.
Ale w tym samym czasie na wyposażenie innych państw NATO wchodzą mikrodrony, przypominające ważki. Te latające kamery zapewniają żołnierzowi możliwość obserwacji otoczenia w promieniu 60 metrów. Inne zaś nanodrony, wyposażone w igłę, stają się niebezpieczną bronią w rękach komandosów i agentów służb specjalnych.
Generalnie przebija się myśl, że drony mogą zapewnić lepszą świadomość operacyjną. Warunkiem jest ich automatyzacja i sprzęgnięcie z innymi technologiami jak rozszerzona rzeczywistość (ang. augmented reality), termowizja i hologramy. Mniej się liczy sam obraz, bardziej wynik obserwacji: swój / obcy, strzelać / nie strzelać, uciekać / zostać. To są elementy sztucznej inteligencji, które coraz szybciej trafią do systemów optoelektronicznych. Na to są przeznaczone pieniądze w programach Europejskiej Agencji Obrony (EDA), która zachęca polskich przedsiębiorców i naukowców do współudziału.
Czapka niewidka
Chociaż prelegenci podkreślali znaczenie zintegrowanego sprzętu optoelektronicznego nokto- i termowizyjnego, równie istotne staje się ukrycie obserwatora-kamery. Taką potrzebę zgłosiła naszej firmie Straż Graniczna, która poszukiwała drona niewidzialnego dla oka ludzkiego i bardzo cichego o wytłumionych silnikach. W ten sposób powstał Prometheus, niewidzialny dronoid z powłokami dyspersyjnymi.
Idea ta polega na zabudowaniu obiektu osłonami ze specjalnego tworzywa, w których rozprasza się światło będące projekcją tła za obiektem. Obiekty maskowane tą technologią stają się niedostrzegalne z kilkudziesięciu metrów, ponieważ przyjmują kolor, jasność i luminancję otoczenia.
O tym i innych dronoidach opowiadał Adam Rorbek z naszej firmy. Jego prezentacja bardzo zainteresowała zgromadzonych specjalistów. Strzelać celnie to jedno, ale obserwować cel zza „czapki niewidki” to równie ważna cecha.
Więcej na naszym Facebook’u @SpartaqsGroup
