Najważniejszymi punktami tegorocznego wydarzenia był konkurs: „Pilna dostawa U-Space”, skierowany do studentów, a także Olimpiada DroneRadar, do udziału w której zaproszono firmy z całej Polski specjalizujące się w produkcji bezzałogowych systemów latających. Przygotowanie platform lądowiskowych, stanowiących istotę konkursu U-Space okazało się nie lada wyzwaniem.
Na dwa miesiące przed startem organizatorzy zmagali się z problemem dotyczącym modułów lokalizacyjnych opartych o technologię bluetooth, które również w tym roku nie sprawdziły się. W odpowiedzi na prośbę inicjatorów wydarzenia, Pan Sławomir Huczała – współwłaściciel i główny konstruktor firmy Spartaqs, pomimo krótkiego czasu podjął się stworzenia platform lądowiskowych. W ciągu trzech tygodni zespół Spartaqs wykonał tytaniczny wysiłek opracowując sprawnie działające platformy kompatybilne z modułami zaimplementowanymi na konstrukcjach tworzonych przez uczestników wydarzenia. Spartaqs przygotował oprogramowanie i algorytmy, które pozwoliły na przeprowadzenie zaplanowanych rozgrywek. Firma Spartaqs zainstalowała również kamery umożliwiające analizę lądowań na platformach, a także stację dowodzenia, która wyposażona była w komunikację z dronami, jak również posiadała sprzęt optyczny z obiektywami o dużym powiększeniu, pozwalającym na podgląd dronów w locie. Dzięki temu była możliwa analiza działania systemów antykolizyjnych.
Do konkursu przystąpiło sześć zespołów:
– Koło Naukowe Awioniki MelAvio – Politechnika Warszawska
– Raptors – Politechnika Łódzka
– Koło Naukowe Robotyków – Politechnika Białostocka
– Team EUROAVIONIC – Politechnika Rzeszowska
– WUThrust – Politechnika Warszawska
– DronPix – firma GlobalLogic
W dniu technicznym testy kompatybilności dronów z platformami lądowiskowymi nie odbyły się z uwagi na nieobecność wcześniej zaproszonych zespołów studenckich, skutkiem czego nie przetestowano prawidłowości komunikacji pomiędzy konstrukcjami i platformami (platformy podawały nieprecyzyjnie swoją pozycję). Sytuacja została szybko opanowana poprzez wprowadzenie niezbędnej korekty zdalnie z siedziby firmy Spartaqs (przestawienie o jedno miejsce przecinka w pozycji GPS), dzięki czemu była możliwa rozgrywka pierwszej z konkurencji na Droniadzie.
Zadaniem zespołów było wystartowanie drona w trybie autonomicznym, a następnie lot w zadanym obszarze w celu odnalezienia właściwej platformy lądowiskowej. Po znalezieniu się drona w zasięgu platformy następowała komunikacja, w wyniku której dron dostawał lub nie zezwolenie na lądowanie na konkretnej platformie. Platformy były sparowane z dronami, a lądowanie było możliwe tylko na tej, przypisanej do konkretnego drona. Po wylądowaniu zadaniem drona było pozostawienie na platformie fiolki (z lekarstwem), wyłączenie silników, a następnie załączenie ich, bezpieczny powrót i lądowanie w wyznaczonym miejscu. Wszystko to w trybie autonomicznym, to znaczy bez udziału człowieka. Wszystkie startujące zespoły udowodniły, że posiadają wiedzę i umiejętności potrzebne do stworzenia oprogramowania na własnych konstrukcjach, poprawnie pokonując kolejne etapy droniadowych zmagań.
Na pierwszym miejscu podium stanął zespół Łódzkiej Politechniki – Raptors, drugie miejsce należało do studentów Politechniki Warszawskiej – WUThrust, trzecie miejsce zajęli adepci z Białostockiej Politechniki – Koło Naukowe Robotyków.
W ostatnim dniu Droniady 2018 miała odbyć się Olimpiada DroneRadar. Stanowiła ona dla organizatorów ważną część imprezy. Pomimo otwartego zaproszenia do uczestnictwa i zachęty ze strony organizatorów, tylko jedna firma – Spartaqs Sp z o.o. – stawiła się na starcie gotowa do rozegrania proponowanych konkurencji:
– test na najdłuższy zawis drona w powietrzu, czyli czas lotu,
– test prędkości w wyścigu na ćwierć mili,
– test udźwigu ładunku na dronie nie przekraczającym wagi startowej 24 kg.
Firma Spartaqs jako jedyna była przygotowana do każdej konkurencji i posiadała drony gotowe do udziału w zawodach. Niestety brak konkurencji spowodował, iż zawody przekształciły się w pokazy lotu i możliwości dronoidów firmy Spartaqs. Uczestnicy wydarzenia mogli obserwować, aż pięć platform:
– Ares V4M – zwiadowczy dronoid dalekiego rozpoznania,
– Hermes V8C – dronoid transportowy dla U-Space,
– Prometheus – rozpoznawczy dronoid wyposażony w unikalne na światową skalę osłony dyspersyjne,
– Lossi – autonomiczny pojazd z mikrodronoidem (Coliber) na pokładzie,
– Helidrone II – ratowniczy dronoid wodno-powietrzny, zdolny do precyzyjnego zrzucania pneumatycznych tratw ratunkowych.
Warto nadmienić, iż był to pierwszy publiczny pokaz możliwości dronoidów firmy Spartaqs prezentowany przed tak dużym audytorium i na tak dużą skalę. Urządzenia Spartaqs’a wywołały duże zainteresowanie wśród obserwatorów i uczestników zawodów.
Droniada 2018 zakończyła się ogromnym sukcesem zarówno dla startujących zespołów studenckich, jak i organizatorów wydarzenia. Szczególne podziękowania należą się Panu Sławomirowi Kosielińskiemu – Prezesowi Fundacji „Instytut Mikromakro”, za niezwykłe zaangażowanie we właściwą organizację, a także czuwanie nad bezpiecznym przebiegiem całej imprezy. Miejmy nadzieję, że z roku na rok w Polsce będzie przybywać firm, które będą skłonne zaprezentować swoje konstrukcje na żywo i poddać je próbie sił oraz wytrzymałości.
